Auteur: mirvanderhoek

beslissing

beslissing

Het is niet zo dat ik zo maar even een event ga doen. De beslissing lijkt zomaar genomen maar er ging een leven aan vooraf. Een leven van mezelf tegen alles in op waarde leren schatten en mijn ruimte innemen toen ik daar eigenlijk nog 

geen tijd

geen tijd

Waarom is het dan niet zo? Hoe kan het zijn dat we iets dolgraag willen (doen) en het toch niet gebeurt? Geen tijd is een mooie die we voor heel veel dingen kunnen gebruiken. En die ook nog eens heel veel oplevert. Met geen tijd 

Is dit het dan?

Is dit het dan?

Is dit het dan? Een kantoorbaan had ik want dat was logisch en vers terug uit Madrid, waar ik als au pair een jaar voor kinderen had gezorgd, belde ik teleurgesteld mijn moeder vanachter een glanzend kunststof bureau. Tussen vier muren was ik beland en 

vandaag

vandaag

Stuur je me vandaag (30 januari) een bericht om een afspraak te maken voor een soul shoot, dan krijg je 55 euro korting! Vandaag ben ik namelijk precies 55 jaar op deze planeet! En ik vind het leuk om dat op deze manier met jou 

portretten

portretten

Wat? Portretten? Van mezelf? En dan niet weten hoe ik moet kijken zeker en waar ik mijn handen moet laten. Hmm. Zichtbaarheid aan het uitstellen? Snap ik! In het oude jaar achtergelaten beperkende overtuigingen laten toch nog een echo horen en vol vuur gemaakte voornemens 

zonder toeteren

zonder toeteren

Ik had een fotootje moeten maken! Bedacht ik me later. Maar toen was ik ontroerd en in gedachten al verder gelopen. Dus dan beschrijf ik het maar. Een knalgeel busje met rode en witte strepen erop en felle lampen geluidloos zwaaiend vanaf het dak, had 

mijn boek

mijn boek

Ik loop door een straat en het voelt alsof ik in een scene van mijn boek ben beland. Een van de personages komt het huis uit lopen dat ik op dat moment passeer en haalt dan de fiets die hij van een vriend heeft geleend 

visie

visie

Wat is nou mijn visie? Ik denk dat er wereldvrede zou zijn als iedereen zou houden van zichzelf. Met alles erop en eraan. Het betekent wel verantwoordelijkheid nemen. Voor wat je aantreft, bij jezelf. Niet snel een sigaret opsteken dan, of nog maar een zak 

even stil

even stil

Gisteren kreeg ik een bericht van iemand die mijn boek ‘Luisteren in de Stilte’ had besteld! Dat vond ik zo leuk! Nog steeds! Net als in het begin. Toen aanraakbaar was geworden waar ik in het magische licht van vele vroege ochtenden aan had gewerkt. 

sigaret

sigaret

“Heb je misschien een sigaret voor me? Het is voor een project waar ik mee bezig ben.” Een jongen staat buiten de keuken van een restaurant te roken in zijn pauze en ik ben hem al voorbij als ik me bedenk dat ik dat eigenlijk