beginnen bij het einde

Een mooie uitnodiging kwam ik laatst tegen op de stoep. Beginnen bij het einde. Alle ervaringen al opgedaan. Al je lessen al geleerd. En dan van start.

Had ik even wat om tijdens mijn hardlooprondje over na te denken 😉

Want het lijkt wel fijn om lekker beslagen ten ijs te komen maar misschien is de lol er dan ook wel een beetje van af. De lol van het leven. Niets meer te ontdekken. Niets meer om je over te verwonderen. Niets meer om te leren begrijpen. Niets meer om voor de eerste keer te doen.

En sommige dingen wíl je ook helemaal niet van tevoren al weten.

Stel je voor. Met het talent dat velen van ons toch al hebben voor het plaatsen van beren op de weg. Dan komen we helemaal niet meer vooruit. Of misschien juist wel. Om er nog maar zo veel mogelijk uit te halen voor een van die beren daadwerkelijk op ons pad verschijnt.

Andere dingen zijn wel weer fijn om alvast maar een boel kennis van te hebben. Dingen die aan het einde altijd blijken.

Dat je tot veel meer in staat was dan je dacht bijvoorbeeld.

Dat je er mocht zijn. Dat je best had kunnen durven. Dat je kon vertrouwen op de wijsheid die je toen al bezat.

Dat je geen goedkeuring nodig had om je hart te volgen.

Dat je eigenlijk heel goed wist wat je wilde en dat meningen van anderen helemaal niet de waarde verdienden die je ze maar al te vaak gaf.

Dat het niet ging om de buitenkant en wat je daar allemaal zo graag anders aan had gewild, maar om de kern van wie je was. En dat juist daarvan zo werd gehouden.

Stel je voor. Beginnen bij het einde. Met dat besef. Zou je dingen dan anders doen?