karma

“Karma, karma, dikke vette karma!” Dansend in de zon wijst ze naar haar vriendinnetje.

Wat de aanleiding is voor haar gezang heb ik gemist, het is een tafereel waar ik plotseling langs fiets op mijn weg naar huis door het park, maar het klinkt als eigen schuld, dikke bult.

Alsof ze vindt dat haar vriendinnetje iets over zichzelf zou hebben afgeroepen. Een straf voor iets dat ze heeft gedaan.

Ik geloof niet zo in karma. Wel dat je terug krijgt wat je uitzendt maar niet in de zin van boete moeten doen tot in de eeuwigheid voor iets dat je ooit verkeerd hebt gedaan.

We zijn hier in dit leven om te ervaren en te leren, maar we hebben ook elk moment de soevereiniteit om te kiezen, om dingen anders te doen. We zitten niet de rest van ons leven vast. Niet aan overtuigingen, niet aan schuld, niet aan boosheid. Elk moment mogen we vergeven, onszelf en de ander, en liefhebben.

Het kan een behoorlijke uitdaging zijn en maar al te vaak houden we vast aan wrok. Ons gelijk is ons dan meer waard dan ons welzijn. En wat kúnnen we soms ook ontzettend teleurgesteld worden.

Maar altijd hebben we de mogelijkheid om te kiezen voor nieuwe gedachten, vanuit een ander perspectief. Niet om goed te keuren, maar om vrij te zijn. Zodat energie kan stromen door ons lijf. Wat om wat voor reden dan ook vast zit, kan dan gaan.

De vrijheid nemen om in het leven te staan zoals je zelf wilt kan beangstigen, want wie verlies je daarmee, wat verlies je daarmee. Maar eigenlijk zouden dat niet de vragen moeten zijn. Eerder wat het oplevert. Want dat staat er niet in verhouding toe.

Het begrip karma hoeft geen excuus te zijn voor slachtofferschap van omstandigheden. Want we zijn het allemaal waard om vrij te zijn, om gelukkig te zijn, om gezond te zijn, om te floreren en om te dansen, in de zon.