energie van de aarde

Schelpjes onder mijn voeten halen me uit mijn gedachten. Het idee dat ik verder wil uitwerken laat me niet los. Maar de schelpjes zijn met velen en ze zijn scherp en ze dwingen me aanwezig te zijn in het hier en nu.

Op blote voeten ben ik langs het strand gaan lopen. Mijn schoenen heb ik uitgedaan om contact te maken met de energie van de aarde. Haar kracht te voelen.

Plotseling zak ik weg in het zachter geworden zand. Toch weer in gedachten. Maar weer vraagt de natuur mijn aanwezigheid. En ik sluit mijn ogen.

Langzaam til ik een voet op. Zet een stap. Verlies mijn evenwicht. Zo gewend mijn ogen te gebruiken. Maar ik voel het zand onder mijn blote voeten. De zee die er ineens overheen spoelt. En mijn stappen worden vaster. Meer en meer voel ik me met de energie van de aarde verbonden. Mijn hele lijf is aanwezig in dit moment.

Even kijk ik stiekem. Ligt er misschien iets waaraan ik me kan bezeren. Iemand tegen wie ik kan opbotsen. Maar er is alleen maar ruimte.

Nog een paar stappen. Geen verleden. Geen toekomst. Geen zorgen. Alleen maar volledig aanwezig.

Als ik het strand achter me laat voel ik me helder. Opgeladen. En ik weet het op dat moment nog niet. Maar ongemerkt heeft mijn idee meer vorm gekregen.