monsters en draken

Blijf maar op dit pad Teun. Wat nou! Zie ik de jongen denken. Op dit pad blijven. Saaaaaaai. Teun wil eraf. Ontdekken. Wat is er nog meer. Hij wil op avontuur. Kijken waar zijn voeten hem brengen. Monsters verslaan onderweg. Zonder vrees. Voor het recht zal hij strijden. En vluchten voor de draak zal hij nooit.

Mensen gaat hij redden. Nee de hele wereld! Zijn paard staat al op hem te wachten. Stof waait op als ze samen over de glooiende heuvels gaan. De zon tegemoet. Straks komt hij aan bij het kasteel. En zal hij knielen voor de ridderslag.

Plotseling huiverend pakt hij de hand van zijn moeder. Eigenlijk is het toch wel heel spannend. Niet dat hij het allemaal niet kan natuurlijk. En hij durft het ook zeker. Maar de hand van zijn moeder voelt warm en veilig. En ze zou hem vast missen. Later. Dan gaat hij het doen.

Net als Teun hebben we allemaal wel monsters en draken op het pad van ons leven. Het avontuur zijn we aangegaan. En ondertussen zijn we dan wel groot geworden. Soms is het nog steeds heel spannend. En zouden we die warme hand nog zo graag even pakken.

Het kan niet altijd meer. Maar laat je niet weerhouden te doen wat je voelt dat je hier hebt te doen. Kijk je monsters en draken maar in de ogen. Bedank ze voor hun aanwezigheid en ga jouw pad. Geef je over aan jouw hogere doel en vertrouw. Want je wordt gedragen.