bestaansrecht

Geen opdrachten, dan geen bestaansrecht. Want ja, je moet wel iets bijdragen aan de wereld om je heen. Toch?

En als je dat niet doet, dan tel je niet mee en dan heb je eigenlijk niet het recht om je gezicht te laten zien en je stem te laten horen.

Want eigenlijk doe je er dan niet toe. En oh ja, plezier, dat is dan ook verboden. Dat kan namelijk alleen maar als beloning, voor het uitvoeren van die opdrachten.

WTF?

Zo heb ik mezelf meer dan eens op de kop gezeten. Want soms is het nou eenmaal stil.

Ik hoor daar eigenlijk nooit iemand over maar als ondernemer weet je dat, en het komt soms zelfs goed uit want dan is er ruimte voor nieuwe dingen die willen ontstaan.

Alleen niet altijd. Dan zijn er helemaal geen nieuwe dingen en zie dan in de stilte je waarde maar weer terug te vinden. Die waarde van binnen die onaantastbaar is.

En onafhankelijk van wel opdrachten en geen opdrachten en van wat anderen doen en delen.

Het is een van de grootste dingen die ik heb geleerd. Dat je hoe dan ook van waarde bent en bestaansrecht hebt. En dat je daar altijd bij kunt.

Vertrouwen, dat heb ik ook geleerd. Want je weet dat je niet anders kunt dan doen wat je doet. Dat het juist is wat je doet omdat je gehoor geeft aan een diep verlangen.

En overgave. Want met forceren bereik je niets. Maar dan wel weer bewegen. Vanuit inspiratie en terug naar dat vuur. 

Terug naar waarom je deze reis ooit bent begonnen en vieren wat je sindsdien hebt bereikt en dat je steeds weer opstond en jezelf liet zien en horen en dat het goed kwam.

Want zo gaat het. Alles komt altijd goed. Alles ís al goed. En jouw bestaansrecht, onweerlegbaar.