sigaret

“Heb je misschien een sigaret voor me? Het is voor een project waar ik mee bezig ben.”

Een jongen staat buiten de keuken van een restaurant te roken in zijn pauze en ik ben hem al voorbij als ik me bedenk dat ik dat eigenlijk best aan hem zou kunnen vragen, dus ik loop terug.

“Ja hoor, dat zal wel!” antwoordt hij lachend maar hij reikt me er al een aan. Mijn aanbod om ervoor te betalen wuift hij weg.

Een heel pakje wilde ik voor die ene sigaret die ik voor mijn project nodig heb niet kopen. Dat had ik al bijna dertig jaar niet gedaan. Van de ene op de andere dag gestopt door een film die ik toen zag waarvan ik de naam niet meer weet.

Als ik de jongen uitleg wat ik aan het doen ben, gelooft hij me wel en doet me zelfs nog een suggestie. “De laatste bitterbal,” zegt hij. “Daar maakt iedereen altijd ruzie om.”

Het zou inderdaad ook een foto kunnen zijn voor de serie waar ik aan werk en die ik ‘Het laatste Velletje’ heb genoemd. Naar de eerste foto die ik ervoor maakte.

Het is een serie van laatste dingen die we ineens meer waarderen juist omdat het laatste dingen zijn. Zoals die sigaret.

En natuurlijk, een nieuw pakje is zo gehaald, met volle schappen is wat we maar willen hier beschikbaar, maar we hebben ook een keuze.

Een keuze om stil te staan bij wat we hebben en daar dankbaar voor te zijn. Het water dat we drinken. Het voedsel dat we eten. De kleding die we dragen. De bossen waardoor we lopen en de dagen die ons resten op deze planeet.

Wat we hebben mogen we denk ik veel meer koesteren. En niet pas als de bomen bijna op zijn en al het water is vervuild, maar vandaag.

Op deze pagina kun je de andere beelden zien die ik inmiddels voor deze serie heb gemaakt.