wasserette

Teksten aan de muur gaven uitgebreid aan hoe het allemaal werkte. En zo ingewikkeld was het natuurlijk ook niet, maar toch, toen ik een ervaringsdeskundige trof op het moment dat ik met mijn dekbed en kussens de wasserette binnenstapte, vond ik het fijn om hem te kunnen vragen hoe het allemaal moest.

En eigenlijk niet alleen omdat ik de informatie nodig had. Want wat was het leuk om de onbekende man aan te kunnen spreken die daar met een blinkende gouden tand zo aandachtig zijn kleding stond te vouwen!

Eerder bracht ik mijn dekbed en kussens weg naar een wasserette waar ze voor me werden gewassen maar deze keer wilde ik het zelf doen. Met wachttijd in gedachten had ik een boek meegenomen maar lezen deed ik nauwelijks.

Nadat ik zijn advies had ingewonnen en mijn was draaide, vroeg de man of hij naast me mocht komen zitten. Dat mocht en hij begon te vertellen. Over het huis dat hij aan het verbouwen was en het laminaat dat ik zo van hem kon overnemen.

Over de loterij waar hij aan meedeed en die hij nooit won maar dat hij gezond en gelukkig was en dus eigenlijk niet erg dat hij nooit won en bovendien kwam alles wat je wenste toch wel naar je toe want de aarde was tenslotte rond.

Terwijl hij nog even boodschappen ging doen en ik bedacht dat ik eigenlijk ook wel weg had kunnen gaan terwijl de machine draaide, bleef ik de resterende tijd zitten. Dankbaar voor de ontmoeting die zojuist had plaatsgevonden.

Want hoe vaak lopen we op straat niet gewoon langs elkaar heen. Zonder te groeten, zonder te vragen hoe het gaat, zonder te luisteren naar elkaars verhalen. En hoe verbroederend is het om dat juist wel te doen.

Er is immers altijd wei iets dat je van jezelf kunt herkennen in de ander. Al is het maar de wens om gezond en gelukkig te zijn.