Het mag weer!

Het mag weer! Zo voelt het nu ik weer door de stad fiets zonder handschoenen en kersenbloesem zie als ik in de ochtend mijn gordijnen open schuif en de tuin inkijk.

Een merel heeft me dan al laten weten dat het tijd is voor een nieuwe dag en van het liefst maar in mijn warme holletje blijven liggen, is geen sprake meer.

Mijn winterstappers, die ik al meteen vanaf het moment dat het weer nodig was niet wilde dragen, zijn opgeborgen en mijn dikke jas heb ik al een paar dagen niet meer aan.

Natuurlijk kan alles doorgaan in de winter en dat gaat het ook maar soms voelt dat alsof het met de kale takken en de kou, niet klopt. En nu is daar de uitnodiging van het zachte groen (en roze en geel en paars) van de lente.

Het mag weer! Laat jezelf maar zien! Kijk maar, wij doe het ook! Genoeg in het donker gezeten! Gedragen voel ik me daardoor want het is waar ik zo naar verlang. Leven dat weer terug keert en licht en warmte en met blote voeten lopen door van dat frisse groene gras.

Naar buiten met wat de rust en de stilte van de winter nodig had om te ontstaan. Tevoorschijn komen met wat je zo graag wilt delen en zonder terughoudendheid gaan staan voor wie je bent.

Spannend! Maar allemaal hebben we een schitterende essentie die het waard is om gezien te worden. Een essentie die geen schaamte kent en heel goed weet dat ze hier stralend mag zijn.

Deze week ontmoet ik weer nieuwe mensen. Over de telefoon heb ik ze al gesproken en straks ga ik ze zien in het echt. Daar kijk ik zo naar uit! Want samen met mijn camera kan ik dan op zoek naar die essentie en haar uitnodigen om de ruimte in te nemen die haar toebehoort.

Het mag weer!