startbewijs

Yes!! Ik mag weer! Startbewijs van iemand kunnen overnemen. En ook nog vóór 17 maart zodat mijn eigen naam erop vermeld staat straks. Ik was te laat met inschrijven maar toch begonnen met trainen want ik wíst dat het goed zou komen!

De hele weg was een mooie les in vertrouwen 😉

Via het platform op de site van de marathon, waar ik had gereageerd op het aanbod, kreeg ik een mail van iemand die zijn startbewijs wegdeed omdat hij een blessure had opgelopen.

Als ik nog geïnteresseerd was, wilde hij graag dat ik het bedrag zou overmaken en dan zou hij daarna de overdracht in gang zetten. En ik wilde het graag andersom. Eerst de overdracht en dan betalen.

Maar met alleen maar een berichtje van god weet wie als referentie, wilde hij (net als ik) ook niet zomaar iemand vertrouwen, want toen ik terug mailde met de vraag of we het konden omdraaien, antwoordde hij dat hij het liever deed zoals hij had voorgesteld, om gedoe te voorkomen.

Dat begreep ik van zijn kant natuurlijk ook, maar gedoe, dat wilde ik zelf nou juist ook niet.

Dus mailde ik met de vraag of we dan even konden bellen. Het zou me de gelegenheid geven om me af te stemmen. Dat was geen probleem en meteen toen hij opnam, voelde ik dat het goed was.

Bedrag (hij vroeg wat hij er zelf ook voor had betaald) overgemaakt, mail voor de overdracht via hem ontvangen, eigen gegevens ingevuld, verzonden, geregeld.

Zo kan het dus ook gaan.

En soms wonderlijk. Op de ochtend dat hij zijn startbewijs aanbood, kreeg hij meteen meer dan 100 berichtjes van mensen die waren geïnteresseerd. Toen ik vroeg waarom hij juist mij had benaderd, zei hij dat hij er zomaar een had aangeklikt, en dat was die van mij 😉