kriebel

Gisteren begon het weer te kriebelen. En daar had ik op gewacht. Die kriebel. Want zonder druk wilde ik weer online. Zonder het gevoel dat het moest omdat ik anders vast geruisloos zou verdwijnen en niemand meer zou weten van mijn bestaan.

Inmiddels was ik er helemaal ok mee om offline te zijn en ook daar had ik op gewacht. Het moment dat het me niet meer uit zou maken dat de wereld even doorging zonder mij.

Want daardoor kwam ik in een stilte terecht waarin ik voelde ik dat ik niet meer mee wil doen, met moeten, met rennen. Dat ik me ook niet meer wil laten gijzelen, door die diepgewortelde angst voor tekort, en in plaats daarvan alleen nog maar wil bewegen vanuit inspiratie om met vertrouwen verder te kunnen werken aan de healing shoot die door mij heen wil ontstaan.

Dat was ook een kriebel. Een plotseling snappen dat het de bedoeling is dat die shoot er komt. Dat het niet voor niets is dat mensen er nu al voor bij me komen. En dat het klopt met de weg die ik ben gegaan.

Twee keer in mijn leven heb ik een roeping gevoeld. Een was voor beeld maken en de ander voor een helende verbinding met de bron. En in de healing shoot komen ze samen. Een shoot om oude patronen te doorbreken zodat je ruimte kunt maken voor wie je werkelijk bent.

De huidige fotoshoot voor bezielde ondernemers is me dierbaar en die blijft gewoon bestaan.

Dus blijf je welkom voelen voor portretten die jouw schitterende essentie laten zien en waarmee je jezelf en waar je goed in bent vol vertrouwen kunt profileren.

Maar volg me ook als je op zoek bent naar een shoot die je helpt jezelf vrij te maken om schaamteloos te gaan staan voor wat je waard bent als mens.

Dit wordt jouw jaar!