op een bankje

“Mag ik je tekenen?” Op een bankje in een klein stadspark bij een kerk zit ik te schrijven aan mijn roman. Meestal doe ik dat thuis maar ik was nieuwsgierig naar hoe het zou zijn op een publieke plek met allemaal andere mensen om me heen.

En eigenlijk het is best heel leuk om zo maar ergens op een bankje te gaan zitten en te kijken naar wat er om je heen gebeurt.

Ik zie jongeren die door het park lopen alsof het een catwalk is voor de prachtige outfits die ze dragen. Een echtpaar dat in stilte naast me plaatsneemt en even later langzaam en innig gearmd weer vertrekt. Toeristen die versmolten met reisgidsen de kerk binnengaan. En een kunstenaar.

Met een iPad op schoot gaat Frank Stoks tegenover me zitten. Hij tekent mensen. Op straat, tijdens evenementen, en ook in opdracht.

Wat hij nu precies gaat doen met de tekeningen die hij maakt op straat gaat weet hij nog niet. Eerder heeft hij ze verzameld in een boek, met interviews erbij. Deze keer gaan het in ieder geval animaties worden.

Terwijl ik verder ga met schrijven realiseer ik me dat de rollen zijn omgedraaid. Normaal ben ik degene die kijkt en iets maakt. Nu word ik bekeken. En hoef ik even niets te doen.

Die middag in het park heb ik me laten afleiden door alles om me heen en kreeg ik niet zo veel voor mijn roman op papier, maar inmiddels heb ik toch al ruim 32000 woorden bij elkaar en lijkt het erop dat ik de 40000 die ik aan het einde van de zomer wilde hebben, wel eens zou kunnen gaan halen. Wel thuis verder schrijven dan 😉

Bijgaand is een van de tekeningen die Frank van mij op het bankje maakte. Knap hoe hij dat in korte tijd heeft weten te doen! Op zijn website kun je meer van zijn werk bekijken.