stinkende gouwe

Even een shout-out naar de geneeskracht van de natuur! En naar het kruid Stinkende Gouwe in het bijzonder.

Op het onderste ooglid van mijn linkeroog had ik een bultje gekregen. Ineens was het er. Gaat wel weer over dacht ik maar een paar weken later zat het er nog en zelfs groter en had ik steeds het gevoel dat er iets in mijn oog zat.

Het was het oog waarmee ik door de lens van mijn camera kijk en ik betrapte mezelf op het bedenken van allerlei doemscenario’s waarbij mijn oog zou dichtgroeien en met griezelige spuiten zou moeten worden verdoofd en dan gingen ze snijden en dan kreeg ik een grote pleister over mijn hele oog en een ris pillen tegen een mogelijke ontsteking mee naar huis. En dat wilde ik allemaal niet. Dus ik moest er iets mee.

Wat had het me te vertellen. Was er iets dat ik niet wilde zien. Zag ik iets niet helder. Had ik iets op een andere manier te bekijken. Liet ik te veel binnen en niet los.

Ik wist het niet maar erover nadenkend kreeg ik wel een ingeving dat Stinkende Gouwe iets zou kunnen doen. Een kruid met geel melksap waarmee je wratjes kunt aanstippen en dat werkt op de lever en de spijsvertering en bij oogaandoeningen.

Tussen de flesjes kruiden tinctuur die ik in huis heb ging ik ernaar op zoek maar het stond er niet bij. En toen zag ik het plotseling groeien naast mijn voordeur. Precies wat ik nodig had was al tussen de tegels verschenen.

Ik knipte wat van het kruid in stukjes in een glas en goot er heet water overheen. Met deze Stinkende Gouwe thee stipte ik het bultje steeds weer even aan en met drie dagen was het weg. Geen bijwerkingen. Geen griezelige spuiten. Geen pillen. Alleen maar de geneeskracht van de natuur. Zo kan het ook ?