perfect

Mijn vulva was altijd gewoon mijn vulva. Tot ik op een dag een advertentie zag voor een schaamlip correctie. Die suggereerde eigenlijk dat er iets fout was. Maar wat was er fout dan?

Moest ik ook naar de plastisch chirurg? Wie zou ik in dat geval het recht geven om te bepalen hoe het er bij mij uit moest zien? Wie had bedacht dat een vulva alleen maar een spleetje zou mogen zijn?

En was bij alle andere vrouwen de vulva dan echt zo? Dat kon ik me niet voorstellen en ik besloot ze te gaan fotograferen om zo een beeld geven van hoe vulva’s er nou eigenlijk in het echt uitzien en hoe verschillend ze allemaal zijn.

Want als we allemaal zo verschillend zijn, wat is dan perfect, wie bepaalt dat en zijn we dan eigenlijk niet gewoon allemáál mooi en prachtig, en perfect.

Een groot project van een aantal jaren begon. Het was heel bijzonder wanneer vrouwen hun vulva kwamen laten vastleggen. Ontroerend dat ze mijn boodschap niet alleen begrepen maar zelfs zo belangrijk vonden dat ze wilden meewerken om haar te kunnen uitdragen. Een ode aan hun eigen lijf en daarmee aan dat van alle vrouwen.

Het werden er uiteindelijk 72 (de Perfecte Poezen Parade had ik dit project genoemd) en tijdens een kunstmanifestatie in Rotterdam waren ze te zien. Allemaal in een lijstje om te benadrukken dat het stuk voor stuk kunstwerkjes waren, en zijn. Dat was elf jaar geleden.

Daarna hing de parade bij mij thuis aan de muur. Maar daar was het nooit voor bedoeld! Ik wilde dat het op een plek terecht zou komen waar zo veel mogelijk vrouwen ze zouden kunnen zien en weten dat we allemaal mooi en prachtig en perfect zijn, precies zoals we zijn.

Naar die plek ben ik op zoek. Weet jij waar dat zou kunnen zijn?