mijn nieuwe huisje

Op het moment dat ik mijn nieuwe huisje binnen stapte had ik het pas echt in de gaten.
En bezig met opknappen realiseer ik het me steeds meer.

Op andere plekken waar ik woonde voelde het altijd als een doorgang naar een volgende fase.
Niet dat ik het niet naar mijn zin had maar op de een of ander manier was het tijdelijk. Een deel van mijn ontdekkingstocht naar waar het leven over ging en naar hoe ik daar zelf in paste.

Soms was de eindigheid meteen al duidelijk. Toen ik in Madrid woonde bijvoorbeeld en werkte als au pair, wist ik dat het voor een jaar zou zijn.

Meestal bleef ik langer waar ik was maar echt aarden deed ik niet. Op plekken waar ik een balkon had wilde ik eigenlijk altijd druiven laten groeien langs de balustrade maar zover kwam het nooit. Ik zou immers toch weer weg gaan.

Op mijn laatste adres had ik een rek gemaakt van bamboe stokken om daar een plant langs te laten groeien. Zo kon ik hem met rek en al meenemen op de dag dat ik zou vertrekken. En dat heb ik gedaan.

Helemaal weg ben ik nog niet want er moet nog van alles in mijn nieuwe huisje gebeuren voor ik er kan gaan wonen maar deze plant met prachtige bloemen in de zomer, heb ik alvast langs de gevel van mijn nieuwe huisje in de grond gestopt.

Het is een van de eerste dingen die ik deed en ook echt voelde dat ik heel graag wilde doen.
Een heel bewust keuze moment waarop ik niet alleen de plant maar ook mezelf wortelde. Hier blijf ik. Eindelijk ben ik thuis.