angst

Schijt je zeven kleuren voor een fotoshoot?
Waarom eigenlijk? Wat vind je precies zo eng? Kijk die angst in de ogen. Echt.

Stel je voor dat hij voor je staat en kijk hem aan. Of ga met hem aan de keukentafel zitten. Of op de bank. Wat heeft de angst je te zeggen? Is het echt zijn bedoeling om je tegen te houden?

Vraag eens naar zijn reden van bestaan. En geef hem een naam.
Plaats de angst even buiten jezelf op die manier en onderhandel over wat ruimte om de dingen te doen die je zo graag zou willen doen.

Bedank hem ook. Zijn bedoelingen zijn vast goed.

Maar zeg hem dat je niet meer zomaar alles van hem aanneemt. Dat je best even wilt luisteren en best in overweging wilt nemen wat hij heeft te zeggen, maar dan de vrijheid wilt hebben om je eigen plan te trekken als je dat zo voelt.

En ja misschien kom je dan jezelf enorm tegen in je avonturen maar wat kun je daarvan groeien en leren!

Want stel je voor dat je angst altijd maar de baas over je zou laten zijn. Wat mis je dan allemaal! Hoe kun je dan tot bloei komen!

Soms is het natuurlijk echt wel goed om zijn raad aan te nemen. Je wilt geen ongelukken veroorzaken bijvoorbeeld en ook niet door roofdieren worden verslonden.

Maar die andere dingen, die je eigenlijk zo ontzettend graag zou willen doen. Zijn die het niet waard om voorbij de angst te gaan? Om te zeggen weet je wat? Ik hoor je maar deze keer kies ik voor liefde. Voor vertrouwen.

Vaak wordt de angst, als je doorvraagt, steeds stiller. En stiller. Dan lijkt hij bijna zelf bang. Bang misschien om zijn bestaansrecht te verliezen.

Probeer het maar eens.

Als je de ruimte voor een fotoshoot hebt uit onderhandeld, hoor ik je graag 😉