het pad dat je gaat

Dit was ik nadat ik vorige week mijn nieuwe site had gelanceerd. Ik was op weg gegaan voor boodschappen toen ik uit mijn ooghoeken een steiger zag.

Eigenlijk was ik er al voorbij. Maar in plaats van steeds maar door te gaan met alles wat ik wil doen ben ik omgekeerd. Er waren een paar grote zwanen die naar me bliezen omdat ze hadden bedacht dat ze, net daar waar ik wilde gaan zitten, met hun wollige kinderen aan wal zouden gaan. Maar even later was ik alleen.

In de warme zon zat ik blij te zijn met het resultaat van het werk dat ik de afgelopen maanden heb gedaan. Te luisteren naar de wind door het riet en te kijken naar het water dat zich met zachte rimpels naar me toe bewoog. Ineens voelde ik me deel worden van iets groters.

Een liefdevolle aanwezigheid zei me dat mijn nieuwe site er helemaal niet toe deed. Fijn dat ik blij zat te zijn en zeker niet zonder reden maar het goud lag daar niet. Het maakt helemaal niet uit wat je neerzet. Wat je bereikt. Welk resultaat je aan de wereld presenteert. Het gaat om het spelen en ontdekken en liefhebben en vergeven en leren en loslaten op je weg daarnaartoe. Daar word je wie je bent. En daar ligt het goud.

Het maakte me nederig en bewust van hoe belangrijk het is om te genieten van het pad dat je gaat. Ook dingen die niet goed zijn en dingen die mislukken zijn alleen maar deel van worden wie je bedoeld bent te zijn.
Want daaruit ontstaan weer nieuwe verlangens en nieuwe dromen die je dichter brengen bij wie je in essentie bent.

Het is op mijn pad dat ik ben gaan staan voor mezelf en waar ik goed in ben. Niet pas toen mijn nieuwe site online ging. Het gebeurde met vallen en opstaan al onderweg.