geloven in je eigen waarde

Een oude bes. Gevormd door ervaringen. Voor haar soepelheid en gladde huid is iets anders in de plaats gekomen.
Een schoonheid die komt van overgave aan het leven.

Ze zegt dat ze nog altijd danst met de zon. Dat ze geniet van het leven in plaats van te voorkomen dat zichtbaar wordt hoe lang ze dat al doet. Waarom zou ze het verbergen. Ze is er nog. Dat kunnen niet alle bessen zeggen. En ze hoeft niets meer. Van niemand.
Met gratie omarmt ze wie ze is geworden.

Kom maar zegt ze met haar zachte wijsheid. Dat kun jij ook. Laat maar los die verwachtingen. Je rimpels hoeven niet opgevuld.
Leg een hand op je hart en voel wat belangrijk is voor jou. Niet voor al die anderen. Voor jou. Hoe wil jij oud worden. Wat wil jij doorgeven. Laat geen enkele andere bes dat voor je bepalen.

Soms komen jonge bessen bij mij. Zoals jij er nu ook bent. Ze weten het even niet meer zo goed en leggen het hoofd dan in mijn schoot. Vaak zeg ik niets. Het is goed in stilte te zijn. Want antwoorden zijn daar.

Maar soms zeg ik wat ik zelf als jonge bes zo graag had willen horen.
Wat ben ik blij dat je bent gekomen. Vertel me maar wat je belangrijk vindt. Ik hoor je. Ik zie je. Je mag zijn wie je bent. Alles is goed. Jij bent goed.

Het geeft een andere wending aan je leven te leren geloven in je eigen waarde.

Niet wachten daarmee tot je zo oud bent als ik hoor. En als je het even niet meer zo goed weet leg je ook het hoofd maar in mijn schoot. Keer op keer zal ik je dan zeggen wat ik zelf als jonge bes zo graag had willen horen.

Je bent goed zoals je bent.