intentie
“Volgend jaar staat er een kerstboom in mijn eigen huis.” Ik weet nog heel goed hoe ik die zin vol overtuiging uitsprak. Geen idee hoe ik het zou gaan aanpakken maar dat het zo zou zijn wist ik zeker.
En het nieuwe jaar begon. En de twijfel. Wat heb ik gezegd. Hoe kan ik dat waarmaken. En wil ik het wel echt. De verandering zou zo groot zijn. Weg uit het huis van mijn vriend. Vaak was ik er helemaal niet mee bezig. Ontkende ik voor het gemak mijn diepe verlangen naar een plek om me thuis te voelen.
Maar het bleef terug komen. Natuurlijk. Ik kon niet langer om mezelf heen. En behalve verlangen kwam ik vooral angst tegen. Gaat het allemaal wel lukken. Alleen. Dat ik het allemaal al eerder had gedaan kon ik me bijna niet meer voorstellen.
Maar daar zit ik. Met een kop warme melk en een dekentje op de bank. En tussen de verhuisdozen zie ik de kerstboom. Hij staat er levensecht en ik kan bijna niet geloven dat mijn intentie zo sterk is geweest.
Deze dagen neem ik tijd naar binnen te keren. Emoties ruimte te geven. Los te laten. Het nieuwe te verwelkomen. En te vertrouwen. Dat het goed komt. En ik mezelf weer kan redden alleen. Hoe ik het ga waarmaken weet ik wederom niet. Maar met mijn verhuizing heb ik een essentiële stap heb gezet.