omweg

Soms begrijp ik er niets van. Waarom gaan dingen zoals ze gaan. Waarom zijn dingen zoals ze zijn. Heb ik dat echt allemaal zo bij elkaar gewenst. Heb ik dat echt allemaal zo gewild. Het zal wel. Gedachten zijn zo krachtig. Ook die van het onbewuste. Maar goed. Tijd om de balans op te maken. Gedachten toe te laten die passen bij een nieuw leven. Een leven met een plek van mezelf.

Het is niet hoe ik het voor ogen had maar welke andere keuze heb ik dan mee gaan met de stroom van het leven. Het vraagt me te gaan staan. Verantwoordelijkheid te nemen. Mijn grenzen te bepalen en mezelf te geven wat ik nodig heb. Het is niet voor het eerst dat het aan de orde is. Weer was ik mezelf kwijtgeraakt in ruil voor veiligheid. Had ik niet al eens geleerd dat ik die veiligheid niet buiten mezelf hoef te zoeken. Blijkbaar was ik er nog niet klaar mee.

Dus daar ga ik weer. Een sprong in het grote niets. Een weg op die ik niet had bedacht te nemen. Maar dingen gaan nou eenmaal vaak anders dan je ze van tevoren bedenkt. Je vraagt niet altijd om wat er op je pad komt maar vaak wel om de lessen die je eruit hebt te leren. Ik neem de omweg om mijn doel te bereiken. Om te zorgen dat ik weer vanuit een eigen plek de wereld in kan gaan. Het betekent wijsheid om los te laten. Het betekent alleen verder. En het betekent vertrouwen.

Het zal niet voor niets zijn dat een omweg zicht aandient. Soms heb je haar nodig om te komen waar je wilt zijn.