schoonheid

lopen
eindeloos dwalen
dat is hoe ik de natuur het liefst ervaar

maar dat ging hem deze keer niet worden
het gebied dat ik bezocht liet zich op die manier niet zien
van een afstand kon ik kijken
en raden naar haar binnenwereld
lopen kon dan wel zijn wat ik zo graag wilde
toegang kreeg ik niet

tot ik ineens haar taal begreep
besefte dat het gebied zich op eigen wijze wilde openbaren
toen ik dat respecteerde
en met een kano nogmaals toenadering zocht
toonde het zich in al haar schoonheid
het wilde spreken via het water

met mensen is het net zo
niet iedereen wil op dezelfde manier benaderd worden
niet iedereen voelt zich onder dezelfde omstandigheden veilig
zichzelf te laten zien
met wat er speelt diep van binnen
niet iedereen spreekt zich zo maar uit

wanneer je aansluiting zoekt bij de ander
werkelijk verbinding wilt maken
stem je dan af
met uiteraard respect voor je eigen grenzen
en vraag je af wat de ander nodig heeft om zich veilig te voelen
zich te openen voor jou

mogelijk is het anders dan je gewend was
en heb je iets voor jezelf te overwinnen
ongemak
angst voor afwijzing
onzekerheid
maar net als bij mij in de kano
kan zich dan zo maar een schoonheid openbaren
die je niet voor mogelijk had gehouden
en nooit had kunnen aanschouwen
wanneer je niet bereid was geweest
ook kwetsbaar te zijn
net als de ander