mee met de zee

In de deuropening stond ineens deelnemer X met gele rubberen handschoenen aan. Gisteravond liep mijn Mee met de Zee meditatie weer heel anders dan ik me had voorgesteld.

Met een draaiende buik en het toilet als zeer urgent doel was ik eruit weggerend. Maar omdat ik de onderbreking zo lang mogelijk had uitgesteld (in de hoop dat die niet nodig zou zijn) kwam ik daar net voor het grote moment aan. Mijn maag besloot nog voor ik toestemming had kunnen geven niet langer te wachten met eruit werken wat ik blijkbaar beter niet had kunnen eten.

Niet iets wat je graag wilt dat anderen zien. Laat staan opruimen. Dus toen deelnemer X daar stond met de gele handschoenen aan en fris schuimend sop in een emmer naast haar voeten probeerde ik haar enigszins te weerhouden van wat ze van plan was. Maar ze liet zich niet afschrikken want ze was wel wat gewend zei ze. Ze had thuis een hond. En wat ik toch had gegeten. Want bij haar zag het er altijd heel anders uit.

Wat was ik haar dankbaar. Niet alleen voor de hulp maar ook voor de humor en het gevoel dat ze me gaf dat het allemaal niet zo erg was als ik dat zelf vond. Hetzelfde gevoel kreeg ik ook van de overige deelnemers. Van altijd nog mens mogen zijn. Met soms dingen die je niet had voorzien. Maar die je niet minder waardevol maken.

Terug in de meditatie ruimte vertelden ze me dat ze in stilte bij elkaar waren gebleven nadat ik zo halsoverkop in de weer was gegaan met mijn maaginhoud. Gedachten nog bij wat ze hadden meegemaakt bij het geluid van het komen en gaan van de golven. En in de bespreking hoorde ik hoe mooi die belevingen waren geweest ondanks de korte tijd die de meditatie had geduurd.

Iedereen hielp na afloop mee met opruimen en deelnemer Y fietste met me mee naar huis tot aan de voordeur. Toen we afscheid namen en ze een knuffel wilde geven mompelde ik nog dat ik stonk maar ze had haar armen al om me heen. Vanmorgen kreeg ik een bericht van deelnemer Z dat het zo fijn was geweest en of het weer beter met me ging.

Weer liep de Mee met de Zee meditatie heel anders. En weer was het bijzonder. Deze keer met deelnemers. En dankzij die deelnemers. Dank jullie wel.