verlangen van mijn ziel

Aanmelden was niet zo moeilijk. Vier dagen en vier nachten alleen in de natuur. Op zoek naar het diepste verlangen van mijn ziel. Dat wilde ik wel. Heel graag. Niet meer om mezelf heen kunnen.

Maar met de voorbereiding kwam de realisatie dat het echt was. En dat ik het ook spannend vind. Wat kom ik tegen dat ik nog niet van mezelf ken. En hoe ga ik daar dan mee om. Wat is dat diepste verlangen van mijn ziel. En als ik het vind. Heb ik dan het lef om het te honoreren.

En hoe zal het zijn op mijn plek in de natuur. Die beperkt is in ruimte. Omgeven door de gebedsbundeltjes die ik heb geknoopt om me te beschermen. Hoe zal ik het vinden dat ik daar niet af kan. Dat mijn bewegingsvrijheid wordt gelimiteerd. Het kan uiteraard wel. Dat ik toch ga lopen. Alles is tenslotte open. Maar het is niet de bedoeling. En vermoedelijk zal het een diepgang geven die ik nodig heb. Net als het vasten.

Ineens moet ik denken aan een aantal jaren geleden. Toen ik voor een foto opdracht in een gammele lift stond. Propvol. Waar ik uit wilde. Maar ook niet kon. Toen kreeg ik een ervaring van grenzeloosheid. Met mijn geest kon ik overal naar toe. Was ik niet meer beperkt. Toen vond ik vrijheid juist in die beperking.

Zou het straks ook zo zijn.

Nog een paar weken. Dan begint mijn Vision Quest. En zal ik het allemaal weten.

Denk eraan ook pret te hebben! zei een lieve vriendin. Dat advies neem ik mee. Soms zal ik ook maar gewoon lachen om alles. En nog maar het meest om mezelf.